|
بسم الله الرحمن الرحیم 
چهاردهم خرداد زمین نمایانگر غروب یک خورشید محبت بود و به همین علت ایران در سرمای شدید و یخبندان غفلت و بی مهری واقع گردید. درد فراق معشوق جانها را بی جان نموده است و خرد و کلان در یک همنوایی تمام این تعزیت را سرمی دهند که: از فراقت فراغم از دست رفت
آن ساقی و پیر و مرشد ما محبوب مسیحا دم و بهترین مونس و همدم، رهرو خلد برین و خسرو این سرزمین، حضرت روح الله الموسوی الخمینی، ساقی مائده الهی در ایران سرافراز، که همچون نقش خدای رحمان در میان کعبه دل هر ایرانی، نمایان بود. شریف ترین ارمغان حق جویی و یگانه پرستی که او برای بشریت امروزی آورد معرفت دین، آزادی، اخلاص، صداقت، فتوت و کمال انسانی بود خود نیز جلوه ای از آن همه اوصاف ربوبی را بر قامتش آراسته بود.
ای قافله سالار هدایت و ساربان ولایت، تعزیت بی پایان نثار تو که بی پایانی. ای مرغ لاهوتی، شرح فضایل تو را به بیان این حدیث قدسی وامی گذارم: (اولیائی تحت قبائی لا یعرفهم غیری) و این ابیات دلنشین عاشقانه ات را با عطر اخلاص و صداقت خود می آرایم و در رثای تو می سرایم:
در غمت ای گل وحشی من ای خسرو من
جور مجنون ببرم تیشه فرهاد کشم
مردم از زندگی بی تو که با من هستی
طرفه سری است که باید بر استاد کشم
سالها می گذرد حادثه ها می آید
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم
والحمدلله رب العالمین
|
:جستجو